Van stress in Hastings tot stuck in Yanakie en uitrusten in Foster

Na een vermoeiende nacht zijn we om 7 uur snel naar de haven gereden om daar ons ontbijtje te nuttigen. We moesten ook nog bedenken waar we vandaag heen zouden gaan.. We hoorden dat Inverloch wel een leuk dorpje was dus gingen wij daar maar eens kijken. Het bleek een verschrikkelijk saai dorpje te zijn dat alleen op leeft wanneer de Australische toeristen er massaal heen gaan om hun vakantie te vieren. We waren door het reizen ook even vergeten dat het Goede Vrijdag was dus zat het meeste nog dicht ook. Gelukkig konden wij nog wel een bakkie leut krijgen bij een lokaal kroegje. Hier kwamen wij een Oostenrijkse man tegen die toen hij 20 was emigreerde naar Australië omdat hij Europa zat was. Na een tijdje gekletst te hebben met deze meneer gingen we weer op pad.

De beste meneer gaf ons nog wel mee dat Aussies tijdens alle vakanties er graag op uit trekken en er een grote kans was dat het erg druk zou zijn rondom de Wilsons Promontory. Onze volgende toeristische bestemming.

Eigenwijs zoals we zijn, zijn we toch richting Yanakie gereden om een plekje te zoeken zodat we de volgende dag er toch heen konden gaan maar wat bleek natuurlijk! Alle goedkope campings zaten vol en we moesten dus nog even goed zoeken naar een goede plek naarmate de druk voor een slaapplek vorderde gebeurde het tot overmaat van ramp..

Mel wilde draaien en parkeerde Avita op een smal boerenweggetje en toen we weg wilde rijden zaten we ineens vast want ons achterwiel was in de greppel beland..  Al vloekend probeerde we de auto uit de greppel te krijgen maar we beseften al gauw dat dit niet ging lukken. Zwaar gefrustreerd stonden we bij de auto toen er een 4WD aan kwam rijden met een Australische stel erin. Hij zag natuurlijk de bui al hangen. Weer van de achterlijke toeristen met een campervan die niet kunnen rijden.. Maar hij was heel erg aardig, slingerde een ketting om de trekhaak en trok ons uit de greppel en hupsakee we waren weer vrij. Binnen enkele minuten van frustratie tot opluchting. Met de schrik nog in ons lijf zijn we terug gereden naar Yanakie en zijn we gestopt bij het tankstation en hebben we daar gekeken of er niks beschadigd was, wat gelukkig niet het geval was. Toen was Michelle toch maar even naar binnen gelopen om tips te vragen voor een slaapplek. De kassamevrouw gaf al aan dat ze wel eens vaker mensen in de tuin liet parkeren maar dat ze helaas niet meer in het dorp woonde. Ze suggereerde het in een dorpje 15 km verderop te proberen. Dit betekende dat we zeker een half uur terug moesten rijden maar helaas zat er niks anders op. Na een aantal campings te hebben gebeld konden wij uiteindelijk terecht bij een camping die nog wel een stukje grond had naast een cabin. Ze moest wel zeker weten dat we niet een te grote camper hadden maar toen Mies Hiace zei, mochten wij er een nachtje verblijven. Wat een geluk want overal was het gewoon VOLGEBOEKT!  

Je kunt dus met een gerust hart zeggen dat wanneer het vakantieperiodes zijn de meeste campings zijn volgeboekt in tegenstelling tot in Nederland zit niemand thuis maar is iedereen op de camping.

Super opgelucht dat we eindelijk een plek hadden gevonden zijn we snel daar heen gereden en zijn we nog even langs de supermarkt gereden voor een kalkoen burger die overigens toch niet zo heel lekker was. Daarna konden wij op de camping rustig van alle schrik bijkomen en hebben we heerlijk geslapen.